माती



तुम्ही मला समजता तसी मी मुळीच नाही.
मी आहे  रुजवणारी उगउदेणारी वाढवणारी
आणि शेवटी
माझ्यातच गाढल्या गेलेल्या बळीराजाला
जीवदान देणारी.
निरापराधी असतानाही 
बटूवामनाच्या पायानी
रसातळी गाढला गेलेला
तो जीवांकूर 
कायम साजीवंत असणारा.
तो दिसणार नाही  
मरणारही नाही .
मीच आहे  त्याची माय 
त्याला जपणारी.
मी आहे पोसणारी
अखंड  अस्तित्व दाखवणारी.
कुणी किती ही उतमात केला तरी.
त्यालाच आपल्यात
सामावून घेणारी.
तेरड्याचे रंग  तीन दिवसाचे
त्याला मीच जन्म देते आणि  त्याला त्याची
जागाही दाखवते.
इथे रहा, मर,माती हो.
पण जगव माझ्या सारखं सगळ्याना.
आपल्या पोटचीच लेकर समजून.
कोण आहे  रे चिरंजीव येथला
माझ्या सारखा?
मी आहे  म्हणूनच हे टेंभा मिरवतात.
माझ्याच पोटी जन्म घेऊन 
माझ्यावरच तंगड वर करतात.

तुकाराम पाटील
पिंपरी पुणे १७

SHARE THIS

Author:

Previous Post
Next Post