 |
दोन घडीचे जीवन माझे
जगण्यासाठी पुरले नाही
जीवापाड मी खूप राबलो
काम कधीही सरले नाही
रोज नव्याने नवेपणाचे
भलेपणाने केले स्वागत
वर मागाया गेलो तेव्हा
तिथेच माझी झाली फसगत
पदरी पडले पवित्र झाले
जपत वारसा पुढे चाललो
तारुण्याच्या चैतन्याचे
काना मधुनी वारे प्यालो
अनामिकशा ओढी मधला
जाच सोसला मीच अनावर
पडत राहिला अंखड आणखी
भार उरावर भार मनावर
हटलो नाही दमलो नाही
नित्य चालली माझी धडपड
गुंतत गेलो खोल खोल मी
होत राहिली माझी परवड
पळता पळता खूप पळालो
थांबायाचे कळले नाही
आयुष्याच्या ख-या सुखाचे
गणित काही जुळले नाही
चालायाचे ठरले आहे
अखंड घेवून भार शिरावर
गात -हायचे पुढचे गाणे
आठवणींच्या ताल सुरावर
तुकाराम पाटील
पिंपरी पुणे १७